Nieuwsbrief 3

Leiden, woensdag 23 april 2003.

 Onderwerp: Nieuwsbrief Aart – 3

Beste allemaal,

Hier weer even een berichtje van mij. Het is nu woensdag en ik ben nu precies op de helft van de therapie. De dagen in het ziekenhuis zijn eigenlijk meegevallen. De eerste dag stond vooral in het teken van plassen. Dan krijg je het zwaarste deel van de chemotherapie en om beschadiging van de nieren te voorkomen worden de nieren stevig gespoeld, totaal zo’n 7 liter in 24 uur. De rest van de kuur ging wat rustiger. Woensdag had ik een dip-dag, misselijk en nergens trek in. Maar in de loop van de avond komt dan het besef dat je over de helft bent en ga je weer wat positiever denken. Vrijdagmorgen is het infuus er uit gegaan en was ik weer vrij mens. Heerlijk om je zonder infuuspaal met je mee te slepen weer kan bewegen. Een paar uur later weer thuis, heerlijk om weer in je eigen vertrouwde omgeving te zijn.

          De eerste dagen thuis waren boven verwachting. Het enige dat ik merkte was een snellere vermoeidheid maar dat was te verwachten. In de loop van de week begon het steeds minder goed te gaan, vooral met eten en drinken. Het slikken werd steeds moeilijker en pijnlijker met als gevolg dat ik vooral vanaf de paasdagen veel te weinig binnen heb gekregen. Sinds het begin van de therapie ben ik nu 6 kilo afgevallen. Dat lijkt misschien niet zoveel maar in mijn geval is dat 10% van mijn gewicht en ik begin ook uitdrogingsverschijnselen te vertonen. Gisteren hebben we er over gesproken met de radiotherapeut en de internist en zijn we tot de slotsom gekomen dat hier snel iets aan moet gebeuren anders ben ik te verzwakt om de tweede sessie van de chemotherapie door te komen. Vrijdag a.s. zal er een voedingskatheter in mijn maag geplaatst worden waardoor ik van buitenaf mijn voeding kan krijgen en niet meer afhankelijk ben van het al of niet kunnen slikken. Hiervoor moet ik een dag en een nacht worden opgenomen.

          Er is gelukkig ook iets positiefs te vertellen. Ik heb nog geen last van haaruitval hoewel de groei bijna helemaal gestopt is. Voor het geval dit toch gaat gebeuren hebben we alvast een mooie pet gekocht. Mocht ik toch kaal worden dan zullen we bij een volgende brief foto’s meesturen, met en zonder pet. Dan schrikken jullie niet als je me tegen het lijf loopt.

 Coby en ik zijn nog steeds heel blij met de ontelbare blijken van medeleven van jullie. De wetenschap dat er zoveel lieve mensen om ons heen zijn die, ieder op zijn of haar manier, met ons meeleven geeft zoveel warmte dat we de kracht hebben om door te gaan. Natuurlijk hebben we beiden ook heel moeilijke momenten, momenten waarop je het niet meer ziet zitten, dat je meer vragen hebt dan dat je antwoorden kan vinden, momenten dat je niet aan de toekomst durft te denken omdat die niet meer lijkt te bestaan. We weten dat jullie gebeden en goede wensen ons helpen om dan weer de kracht te vinden om door te gaan. We zijn jullie hier heel dankbaar voor.

Dit is het tot vandaag. Wanneer er weer nieuws is laten we het jullie natuurlijk weten. Tot dan de hartelijke groeten van Coby en mij

Liefs, Aart