Dooi

Je gelooft het niet maar het is echt waar. We zitten nog volop in de winter. In mijn voorgaande krabbel had ik nog zo mijn twijfels over wat met deze winter aan te vangen. Toen geen elfstedentocht en ook persoonlijk nog niets gepresteerd.

Maar wat gebeurt er dan. Het blijft stug door vriezen. Nederland is gelukkig want er kwam toch nog een elfstedentocht. Het was een heel mooie en ik heb er geen spijt van dat ik een vrije dag heb genomen om er via de TV naar te kijken. Zelfs nu, begin maart, is de winter nog zo serieus dat vandaag de elfstegentocht gehouden werd. De afstand is maar 10 kilometer maar voor de sfeer doet dat er niet toe. Het was echt helemaal compleet, klunen, de route en zelfs een EHBO-post. Samen met Jos heb ik de tocht gereden. Onderweg hebben we wel even doping (Berenburg) gebruikt. Misschien waren we daarom een uur eerder terug dan gepland was.

Deze winter kan dus niet meer stuk. We hebben alles gehad wat je van een winter zou kunnen wensen. Ik kan nu rustig op de WC gaan zitten poepen en naar mijn oorkonde 1986 kijken.

Maar nu is het wel genoeg geweest. Het wordt nu tijd voor de lente. Sneeuwklokjes, krokussen en wat nog meer moet nu de plaats gaan innemen van ijs en schaatstochten. Het is nu echt tijd om afscheid te nemen van deze winter. Misschien gaat het deze week wel dooien en begint de lente. Ik hoop het.

2 maart 1986